STA-AN (Samen Tegen Armoede – Antwerps Netwerk) stelt zich vragen bij de reactie van vzw Moeders voor Moeders op de rechterlijke uitspraak van 7/1/2020. ”We betreuren het dat zoveel mensen in armoede nu zonder verdere ondersteuning komen te staan, aldus coördinator Danny Jacobs van STA-AN”

Mensen uitsluiten van elementaire noodhulp omwille van het al dan niet bereid zijn een hoofddoek af te doen, is ontegensprekelijk te veroordelen.
“In praktijk kennen we meerdere gezinnen die niet (meer) konden/kunnen aankloppen bij Moeders voor Moeders omwille van die reden.”

Noodhulp op zich is nooit een antwoord op de armoedeproblematiek waarin mensen worden gedwongen te leven. Maar het reikt wel vaak een hand, biedt steun aan wie overal uit de boot valt en kan een opstap betekenen om opnieuw in verbinding te kunnen gaan met de samenleving.
STA-AN waardeert alle noodhulpinitiatieven die deze hand reiken en op een respectvolle manier mensen in hun waardigheid laten, hen betrekken, hen de keuzevrijheid geven en hen mee laten participeren.

Dat een individuele organisatie omwille van haar eigen redenen maatregelen in het leven roept en deze hanteert is één zaak, dat mensen hier publiekelijk klacht tegen neerleggen een andere.
Het is goed dat zulke aspecten deel uit maken van publiek debat en dat de rechterlijke macht hierover een uitspraak doet. Hierdoor ontstaan ijkpunten waartegenover we wenselijk gedrag kunnen afstemmen.

Dat de organisatie Moeders voor Moeders hierdoor haar interne werking dient te herzien, is een gevolg. Een tijdelijke sluiting om reorganisatie mogelijk te maken is begrijpelijk. Het opschorten van de werking uit manifeste onwil is daarentegen laakbaar. De hulpverlening nu op straat aanbieden is mensen in armoede treffen in hun zelfwaarde. De schaamte om te kijk gezet te worden, wordt gebruikt als pasmunt en zet uiteindelijk kwetsbare groepen tegen elkaar op.

De verwijzing ‘met dank aan Unia’ is omkering van de feiten. Het zijn de talrijke mensen in armoede die zich onheus behandeld weten die hun stem laten horen. Zij hebben nu een vorm van verweer gekregen. Een stem die invloed heeft. Hen hiervoor bestraffen door iedereen te kijk te zetten, voelt opnieuw als een opgestoken, beschuldigende en belerende vinger. De natrap van ‘wie heeft’ aan ‘wie niet heeft’.

STA-AN vzw
# Samen Tegen Armoede – Antwerps Netwerk